Ulupınar Gözlemevinde Fiziksel Risk Etmenleri Araştırması

Halife Çağlar & Sezgin Aygün

doi:https://doi.org/10.29329/ijiasr.2021.414.5

Original article | Open Access
International Journal of Innovative Approaches in Science Research 2021, Vol. 5(4) 220-250

Ulupınar Gözlemevinde Fiziksel Risk Etmenleri Araştırması

Halife Çağlar & Sezgin Aygün

pp. 220 - 250 | DOI: https://doi.org/10.29329/ijiasr.2021.414.5

Published online: December 31, 2021 | Number of Views: 46 | Number of Download: 435

Download PDF

Abstract

Bu çalışma, kapalı ortamların iç hava kalitesi (İHK) ile elektrikli ve elektronik cihazların elektromanyetik radyasyonunu (EMR) tespit etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Kapalı ortam olarak Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Astrofizik Araştırma Merkezi (ÇAAM) ve Ulupınar Gözlemevi ele alınmıştır. Bu kapalı ortamın hava kalitesi düzeyleri ve araştırmacıların maruz kalabileceği radyasyonun miktarları tespit edilmiştir. Bununla beraber sıcaklık ve nem ölçümleri de yapılmıştır. Araştırma merkezi ve teleskop kubbelerinin İHK ölçümleri PCE-RCM 15 partikül sayım cihazı ile gerçekleştirilmiştir. Gözlemevinde bulunan teleskoplar, elektrik panoları, kubbe motorları ve bilgisayarlar başta olmak üzere elektrikli araç gereçlerin elektrik alan ve manyetik alan şiddetleri ise CE belgeli GM 3120 elektromanyetik radyasyon ölçüm cihazı ile gerçekleştirilmiştir. Hava kalitesi ölçümleri araştırmacı ve ziyaretçilerin yoğun olarak bulunduğu ve gözlemlerin gerçekleştiği zaman dilimlerinde kesintisiz olarak kaydedilmiştir. Elektromanyetik radyasyon ölçümleri ise kaynağı en yakın noktandan başlanarak 0,1 m, 0,3 m ve 1 m mesafelerde gerçekleşmiştir. Teleskopların ve teleskop ofislerinin elektromanyetik radyasyon değerleri ve iç hava ortam ölçüm değerleri oldukça düşük değerlerde tespit edilmiştir. Bu nedenle araştırmacı ve ziyaretçiler için ÇAAM ve Ulupınar Gözlemevi’nin elektromanyetik radyasyon miktarının ve kapalı ortam hava kalitesinin iş sağlığı ve güvenliği açısından risk oluşturmadığını söylemek mümkündür.

Keywords: Elektromanyetik radyasyon, İş Sağlığı ve Güvenliği, Ulupınar Gözlemevi, Hava Kalitesi

How to Cite this Article

APA 6th edition
Caglar, H. & Aygun, S. (2021). Ulupınar Gözlemevinde Fiziksel Risk Etmenleri Araştırması . International Journal of Innovative Approaches in Science Research, 5(4), 220-250. doi: 10.29329/ijiasr.2021.414.5

Harvard
Caglar, H. and Aygun, S. (2021). Ulupınar Gözlemevinde Fiziksel Risk Etmenleri Araştırması . International Journal of Innovative Approaches in Science Research, 5(4), pp. 220-250.

Chicago 16th edition
Caglar, Halife and Sezgin Aygun (2021). "Ulupınar Gözlemevinde Fiziksel Risk Etmenleri Araştırması ". International Journal of Innovative Approaches in Science Research 5 (4):220-250. doi:10.29329/ijiasr.2021.414.5.

References

Alptekin, O. ve Çelebi, G. (2015). “Toz Partiküllerinin İç Mekan Hava Kalitesi Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi”. Kafkas Üniversitesi Fen Bil. Enst. Dergisi, 8: 30-49. [Google Scholar]
ASHRAE, Indoor Environmental Health , ASHRAE Handbook 2009 Fundamentals , Chapter 10, Atlanta, USA, 2009. [Google Scholar]
Avcı, A.S., “Batman Üniversitesi Dersliklerinde İç Hava Kalitesinin Araştırılması”, Batman Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Makine Mühendisliği Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Danışman: Doç. Dr. Zeki Argunhan, 2014. [Google Scholar]
Babaroğlu, A. (2015). “Anaokullarında İç Ortam Hava Kalitesi”. Tesisat Mühendisliği, 150, 5-12. [Google Scholar]
Bayram, O., (2017). “Elektromanyetik Işınım ve İnsan Sağlığı Üzerine Etkileri”, Balıkesir Üniversitesi Fen Blimleri Enstitüsü Elektrik-Elektronik ABD Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir. [Google Scholar]
Bulut, H., “Konutlarda İç Hava Kalitesi ile İlgili Ölçüm Sonuçlarının Analizi”, Teskon VIII. Ulusal Tesisat Mühendisliği Kongresi, İzmir, 415-427, (2007). [Google Scholar]
Bundesgesundheitsblatt-Gesundheitsforschung Gesundheitsschutz, Springer Medizin Verlag. 50:990-1005, 2007. DOI 10.1007/s00103-007-0290 [Google Scholar]
Dizdar, E. N., (2004). “Bilgisayara Kullanıcılarında Elektromanyetik Işımaların İnsan Sağlığına Etkisinin İncelenmesi”, Teknoloji, 7 (4), 625-628. [Google Scholar]
Elhasoğlu, D., (2006). “Elektromanyetik Kirliliğin Zararlı Etkileri”, Çukurova Üniiversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Fizik ABD Yüksek Lisans Tezi, Adana. [Google Scholar]
Ganatra, V., Yadav, K., Senjaliya, C., Bhatt, M. ve Nakum, S., (2015). “Health Hazards Due to Electromagnetic Radiation in Then Workplace”, IJIRST 1 (8), 138-145. [Google Scholar]
Haksevenler, T. (2010). İstanbul’da Farklı İç Ortamlarda Hava Kalitesinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Çevre Mühendisliği A.B.D., Çevre Mühendisliği Programı, İstanbul. [Google Scholar]
HKDY, Türkiye Cumhuriyeti, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Hava Kalitesi Değerlendirme ve Yönetimi Yönetmeliği, 2014. [Google Scholar]
International Agency of Research on Cancer (IARC). (2002). IARC Monographs on the Evaluations of Carcinogenic Risk to Humans, Vol: 80. [Google Scholar]
Jones, A. P. (1999). “Indoor air quality and health”, Atmospheric Environmet, 33, 4535-4564. [Google Scholar]
Jung, C. C., Wu, P. C., Tseng, C. H. ve Su, H. J., (2015). “Indoor Air Quality Varies with Ventilation Types and Working Areas in Hospitals”. Building and Environment, 85, 190-195. [Google Scholar]
Koppel, T., Tasa, T. ve Tint, P. (2013). Electromagnetic Fields in Contemporary Office Workplace, Argonomy research 11(2), 421-434. [Google Scholar]
Mousa, A., (2011). “Electromagnetic Radiation Measurements and Safety Issues of some Cellular Base Stations in Nablus”, J. Engineer. Sci. Tech. Review, 4(1), 35-42. [Google Scholar]
Öztürk, M., Hava Kirliliğinin Halk Sağlığı Üzerine Etkisi, Çevre ve Orman Bakanlığı, 2008. [Google Scholar]
Sandström, M., (2006). “Electromagnetic Fields in Offices”, International Journal of Occupational Safety and Ergonomics (JOSE) 12 (2), 137–147. [Google Scholar]
Selici, A. T., “İç Ortam Hava Kalitesini Etkileyen Kirletici ve Konfor Parametrelerinin Kaynakları ve Enerji Tüketimi Açısından İncelenmesi”, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enst. Makine Mühendisliği A.B.D. Doktora Tezi, Danışman: Doç. Dr. Nadir İlten, 2014. [Google Scholar]
Soysal, A. Ve Demirel, Y., “Kapalı Ortam Hava Kirliliği”, TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 221 – 226, 2007. [Google Scholar]
Şeker, S., Çerezci, O. (2000). Radyasyon Kuşatması, Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi, İstanbul. [Google Scholar]
Taktak, F., Tiryakioğlu, İ. ve Yılmaz, İ. (2005). GPS’de Kullanılan Elektromanyetik Dalgaların İnsan Sağlığına Etkilerinin İrdelenmesi, Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, Mühendislik Ölçmeleri STB Komisyonu 2. Mühendislik Ölçmeleri Sempozyumu 23-25 Kasım 2005, İTÜ / İstanbul. [Google Scholar]
Türkkan, A. ve Pala, K. (2009). Çok düşük Frekanslı Elektromanyetik Radyasyon ve Sağlık Etkileri, Uludağ Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi 14 (2), 11-22. [Google Scholar]
Yakıncı, Z. D., (2016). “Effect of Elektromagnetic Field on Human Health”, İnönü Üni. Sağlık Hiz. M.Y.O. Dergisi, 4 (2), 44-54. [Google Scholar]
Yang, W., Sohn, J., Kim, J., Son, B. ve Park, J., (2009) “Indoor Air Quality Investigation According to Age of the School Buildings in Korea”. Journal of Environmental Management, 90, 348-354. [Google Scholar]

Volume 5 Issue 4

December 2021

All Articles